۲۵ فروردین روز بزرگداشت عطار نیشابوری

فریدالدین عطار نیشابوری شاعر و عارف نام آور قرن ششم و هفتم هجری است که می توان او را استادِ شاعرانِ عارفِ پس از خود دانست. عطار به پیشه عطاری مشغول بود تا زمانی که در اثر تحولی روحی به عرفان و شعر روی آورد و طریقت در پیش گرفت و آثار ارزنده ای از خود به جای گذاشت.  درباره تعداد آثار عطار سخنان مبالغه آمیزی گفته اند، اما آثاری که بی هیچ تردید از عطار هستند عبارتند از: اسرارنامه، الهی نامه، مصیبت نامه، منطق الطیر، دیوان قصاید و غزلیات، مختارنامه و تنها اثر منثور او تذکره الاولیا‌ء
از میان آثار عطار، منطق الطیر از همه مشهورتر است. عطار در این مثنوی از مراحل سیر و سلوک یعنی هفت وادی یا هفت شهر عشق سخن گفته است. جمعی از مرغان به سوی سیمرغ حرکت می کنند.  در طی مسیر هدهد راهنماست. در آخر سی مرغ به درگاه سیمرغ راه می یابند و در آنجا درمی یابند که خودِ سی مرغ طالب سیمرغ مطلوب هستند و در حقیقت طالب و مطلوب یکی است. در منطق الطیر عطار، مرغان رمز سالکان، هدهد رمز پیرِ مرشد و سیمرغ رمز حق است.
این اثر تمثیلی توجه بسیاری از مستشرقان را به خود جلب نمود،  «فون هامر پورگشتال» مستشرق اتریشی گزیده هایی از منطق الطیر را در سال ۱۸۱۸ به آلمانی ترجمه کرد. «گارسن دوساسی» در سال ۱۸۶۳ منطق الطیر را به فرانسه ترجمه کرد. «هلوت ریتر» مستشرق آلمانی، کتاب دریای جان را در بررسی آراء و احوال فریدالدین عطار نوشت و الهی نامه و منطق الطیر را ترجمه نمود. «ادوارد فیتز جرالد» در سال ۱۸۸۲ منطق الطیر را به زبان انگلیسی ترجمه کرد.