در حال بارگذاری ...

آیا با خدا نمی‌توان وعده گذاشت

نویسنده : دکتر علیرضا صالحی

 

آیا با خدا نمی‌توان وعده گذاشت

 

خوشا نماز و نیاز کسی که از سر صدق                                  به آب دیده و خون جگر طهارت کرد

لسان الغیب حافظ شیرازی

 

اگرچه همه عالم محضر خدوند است و هر زمان و مکانی می‌تواند وعده گاهی برای دیدار حق باشد، اما بر پایۀ آیۀ شریفۀ 142 سورۀ اعراف یعنی: ﴿وَ واعَدْنا مُوسی‏ ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَةً وَ قالَ مُوسی‏ لِأَخیهِ هارُونَ اخْلُفْنی‏ فی‏ قَوْمی‏ وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبیلَ الْمُفْسِدینَ﴾ که خداوند با موسی(ع) سی شب وعده می‌گذارد و آن را ده شب دیگر کامل می‌کند و این وعده‌گذاری به چهل شب می‌رسد، انسان می‌تواند با خدای خود وعدۀ دیدار خاص بگذارد و بی حضور اغیار، حرف‌های ناگفتنی دل خود را با محبوبش درمیان گذارد. به نظر می‌رسد هر بانگ اذانی به منزلۀ فراخوانی از سوی خداوند، برای دیداری خاص و حضور بندگان در وعدگاه حضرت ربوبیّت است. این‌همه تاکیدهای قرآنی و روایی در اهمیت و ارزش جایگاه نماز، بیش از هر چیز به وعدگاه خاص بودن نماز برمی‌گردد. وقتی با شخص بزرگی وعده‌ای داریم، ظاهر خود رامرتب می‌کنیم، استحمام می‌کنیم، عطر می‌زنیم و گاهی چند ساعت قبل از زمان وعده در وعدگاه حضور می‌یابیم. همۀ این‌ها برای این است که نکند حتی لحظه‌ای دیرتر به حضور آن شخص برسیم و آن را اهانت به ساحت آن بزرگ تلقی می‌کنیم، حال اگر به واقع باور کنیم که نماز وعدگاهی خاص و مقام خلوت با خداوند است، قبل از شنیدن اذان اندک اندک خود را برای دیدار حقیقت عالم هستی و خلوت با پروردگار عالمیان آماده می‌کیم تا به محض شنیدن بانگ حی علی الصلوه به میعادگاه خدای رحمان حاضر شویم و خلوت انس ربوبی را دریابیم. کسانی که اینگونه نماز می‌گذارند به تعبیر عارف شوریدۀ همدانی، بابا طاهر عریان، همواره و همیشه در نمازند. آنکه انتظار نماز می‌کشد به حقیقت در حال نماز است، همانگونه که انتظار واقعی حضرت موعود(عج) عین حضور در رکاب آن حضرت است.

با این مقدمه چه آسان می‌شود معنای آیات 21 تا 23 سورۀ معراج ﴿وَ إِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً * إِلاَّ الْمُصَلِّینَ  * الَّذینَ هُمْ عَلی‏ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ﴾

«چون خبری به او رسد بخل ورزد، مگر نمازگزاران آنانی که بر نمازشان مداومت می‌ورزند و پیوسته و پایدار در نمازند»

به نظر می‌رسد پیوستگی و پایداری در نماز یعنی اینکه یا در حال نماز و یا در انتظار نماز باشیم و برای رسیدن به وعدگاه حق لحظه شماری نمائیم.

خوشا آنانکه الله یارشان بی                                     بحمد و قل هو الله کارشان بی

خوشا آنانکه دایم در نمازند                                     بهشت جاودان بازارشان بی

بابا طاهر عریان همدانی